Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα όμορφο και καταπράσινο κήπο, ζούσε η μικρή Φραουλίτσα. Η Φραουλίτσα μεγάλωσε σε μια οικογένεια γεμάτη αγάπη και φροντίδα. Οι γονείς της, η Μητέρα Φράουλα και ο Πατέρας Φράουλας, την έμαθαν να είναι πάντα ευγενική και να προσφέρει βοήθεια σε όποιον τη χρειάζεται.
Κάθε πρωί, η οικογένεια ξυπνούσε με το πρώτο φως του ήλιου και περνούσε τις μέρες τους μαζί. Έπαιζαν παιχνίδια στον κήπο, μαγείρευαν νόστιμα φαγητά και μοιράζονταν ιστορίες από το παρελθόν. Ένα πρωί, η Φραουλίτσα ρώτησε τους γονείς της:
"Μαμά, μπαμπά, τι κάνουμε όταν έρχονται δύσκολες στιγμές;"
Η Μητέρα Φράουλα απάντησε με ένα χαμόγελο:
"Όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα, μικρή μου, πάντα θυμόμαστε ότι είμαστε μια οικογένεια. Στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο."
Ο Πατέρας Φράουλας πρόσθεσε: "Μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε καταιγίδα. Η αγάπη μας και η ενότητα μας είναι η δύναμή μας."
"Μπορείτε να μου δώσετε ένα παράδειγμα;" ρώτησε η Φραουλίτσα με περιέργεια.
"Θυμάσαι τη μεγάλη καταιγίδα που είχε χτυπήσει τον κήπο μας πέρυσι;" ρώτησε η Μητέρα Φράουλα.
"Ναι, τη θυμάμαι. Ήταν τρομακτική," απάντησε η Φραουλίτσα.
"Ακριβώς τότε, συνεργαστήκαμε όλοι μαζί. Μαζέψαμε τα λουλούδια, προστατέψαμε το σπίτι μας και φροντίσαμε ο ένας τον άλλο," είπε ο Πατέρας Φράουλας.
"Και το κάναμε γιατί είμαστε μια ενωμένη οικογένεια," συνέχισε η Μητέρα Φράουλα. "Η δύναμή μας είναι η αγάπη μας."
Η Φραουλίτσα χαμογέλασε και είπε:
"Καταλαβαίνω. Θα θυμάμαι πάντα ότι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα."
Ο κήπος αυτός ήταν γεμάτος ζωή και χρώμα. Εκεί ζούσαν και άλλα φρούτα, όπως τα σταφύλια, τα κεράσια, τα καρπούζια, τα μήλα και οι μπανάνες. Όλα τα φρούτα ζούσαν ειρηνικά μαζί, δημιουργώντας μια μεγάλη και ευτυχισμένη κοινότητα.
Η Φραουλίτσα είχε μια παρέα από φρούτα που ήταν πάντα μαζί. Στην παρέα της ήταν ο Σταφύλης, η Κερασούλα, ο Καρπούζης και η Μηλίτσα. Ήταν όλοι πολύ αγαπημένοι και βοηθούσαν ο ένας τον άλλο σε κάθε δύσκολη κατάσταση.
Μια μέρα, η Φραουλίτσα αποφάσισε να βγει βόλτα στον κήπο για να μαζέψει λουλούδια. Ήθελε να κάνει ένα όμορφο δώρο στη μητέρα της για να της δείξει πόσο πολύ την αγαπάει.
Καθώς περπατούσε και μάζευε τα πιο όμορφα λουλούδια, ξαφνικά ένα μεγάλο καταιγιδόλουλουδο φύσηξε με δύναμη και προκάλεσε αναταραχή. Τα φρούτα άρχισαν να ανησυχούν και να ψάχνουν καταφύγιο. Η Φραουλίτσα και οι φίλοι της προσπάθησαν να μείνουν ενωμένοι, αλλά οι δυνατοί άνεμοι τους χώρισαν.
Όταν η καταιγίδα κόπασε, η Φραουλίτσα έψαξε παντού για τους φίλους της. Ήταν όλοι διασκορπισμένοι στον κήπο και έδειχναν φοβισμένοι. Η Φραουλίτσα πήγε στον Σταφύλη, που είχε κολλήσει στα κλαδιά ενός θάμνου, και με προσεκτικά βήματα τον απελευθέρωσε.
"Είσαι καλά, Σταφύλη;" ρώτησε η Φραουλίτσα. "Ναι, είμαι καλά. Σε ευχαριστώ πολύ, Φραουλίτσα! Φοβήθηκα πολύ," απάντησε ο Σταφύλης.
"Μην ανησυχείς. Είμαστε εδώ όλοι μαζί. Πάμε να βρούμε τους άλλους," είπε η Φραουλίτσα και του έδωσε το χέρι της.
Στη συνέχεια, μαζί βρήκαν την Κερασούλα, που είχε πέσει σε ένα ρυάκι και δεν μπορούσε να βγει. Με τη βοήθεια ενός κλαδιού, την τράβηξαν έξω. "Κερασούλα, κράτα γερά το κλαδί!" φώναξε η Φραουλίτσα.
"Προσπαθώ, αλλά είναι δύσκολο," απάντησε η Κερασούλα, αγωνιώντας.
"Μην ανησυχείς, σε έχουμε," της είπε ο Σταφύλης, και με κοινή προσπάθεια κατάφεραν να τη βγάλουν από το ρυάκι.
"Σας ευχαριστώ τόσο πολύ. Νόμιζα ότι δεν θα τα κατάφερνα," είπε η Κερασούλα ανακουφισμένη.
"Είμαστε όλοι μαζί, αυτό έχει σημασία," απάντησε η Φραουλίτσα, αγκαλιάζοντάς την. Η παρέα ενώθηκε ξανά και μαζί βρήκαν και τον Καρπούζη και τη Μηλίτσα, που είχαν χωθεί κάτω από μεγάλα φύλλα για να προστατευτούν.
"Είστε καλά εκεί κάτω;" ρώτησε η Φραουλίτσα, σκύβοντας προς τα φύλλα. "Ναι, αλλά φοβηθήκαμε πολύ," απάντησε ο Καρπούζης.
"Η καταιγίδα ήταν τόσο δυνατή," πρόσθεσε η Μηλίτσα.
"Το σημαντικό είναι ότι είμαστε όλοι καλά και πάλι μαζί," είπε η Φραουλίτσα. "Πάμε να βρούμε ένα ασφαλές μέρος."
Όλα τα φρούτα κατάλαβαν πόσο σημαντικό ήταν να είναι ενωμένα και να βοηθούν ο ένας τον άλλο.
Από εκείνη την ημέρα, η Φραουλίτσα και οι φίλοι της έγιναν ακόμη πιο αγαπημένοι. Ήξεραν ότι, ανεξάρτητα από το τι θα συνέβαινε, θα ήταν πάντα εκεί ο ένας για τον άλλο, έτοιμοι να προσφέρουν τη βοήθειά τους και την αγάπη τους.
Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Κείμενο: Γιώργος Αλιμπέρτης
Εικονογράφηση: www.paidika-paramythia.gr